Mehmet Cahit Yıldız 11/TM A
Kuramsal bu genç adam on yedisinde bezdi erken,
Küçük işler peşinde, büyük başarı kazandı derken;
Durdu birden... Uçurumun kenarında buldu kendini
Geldi kendine, uçurumdan düşerken...
Yaz sıcağında üşürken, kara kışta pişti genç adam.
İyiye kötüye güneş doğdu oysa gölgelerde kaldı hep.
Karanlıkta gezdi. Şans güldü mum buldu, yaktı mumunu.
Ayaz vurdu aniden. Şans; Hazırlamıştı bavulunu, çekti gitti...
Genç adam pek bir bitkindi. Sevgi vardı ancak aç dolaştı,
Karmaşıktı hisleri. Neşeli içten gülerken durgunluğun gelişleri,
Mutluluğun gidişleri, aşkla nefretin alışverişleri...
Çok acıklı be, genç adam! Geç bu işleri, çilekeş görme kendini,
Dört dörtlük değilsin, sen meleksin ancak bil ki her melekte bir tilki,
Umutlar... Evet bitikti belki ama kimin umutları asgari değil ki?
