OLMAZ DEDİĞİN OLUR BAZEN Cansu Önem

Olmaz dediğin olur bazen

İçinin içini yediği akşamlarda

Hasret tutamları çıkar içinin her odasından...

Öyle bir dolmuşsundur ki, ağladığını anlamazsın

Hayatın neresinden baksan hayata, onu gördüğün geceler gibi

Ürkek bulursun, yalnızlığınla yalnızsındır...

Tek tek bakarsın resimlere, her karede olanlara

O günlere dönme özlemi, içinin ateşini fitiller

Bir bahar akşamıdır ve o yine yoktur

Susarsın, her zaman yaptığın gibi

Birkaç on yıl daha susarsın...

Susmaktan başka kelimen olduğunu bilmeyip, sessizliğine sarılırsın...

Asla veda edemediğin kendin gibidir yollar

Üzerinde onca insanın hikâyesi yaşar

Ağır gelir bazen bu hatıralar, kederlerine binip gitmek istersin…

Yol gibi bitmek istersin... Bitemezsin...

Ufuğunda görünenler vardır çünkü senin sonunda...

Bir film şeridi akar ve durur o yıllardır kanıksadığı kırışıklıklarda...

Hayatın hep umut doludur ayrıca

Bir gün dönecek dediğin için hep saklanmışsındır

Hayata çoktan kapattığın kapın, onun için aralıktır...

Mektuplar okumandan eskimiş gözlerin

Ondan öyle bakıyor

Ve ellerin hala yabancı...

Bugüne ertelediğin tüm yarınlarını yorulmadan taşıyorsun

Sırf o yüzden

Bir hayat üzerine kurulmuş bir hayat daha yaşıyorsun...

Yüzlerce balondan ayrılmış bir ipli balon gibi nefes alışın...

Onun elinin sürüklediği kadar gidebilirsin bir yerlere...

Onu bunca beklemendendir, rastlantı değildir

Hayat bilgisi dersinden yıllardır kalışın...

KİMİN UMUTLARI ASGARİ DEĞİL Kİ

Mehmet Cahit Yıldız 11/TM A

Kuramsal bu genç adam on yedisinde bezdi erken,
Küçük işler peşinde, büyük başarı kazandı derken;
Durdu birden... Uçurumun kenarında buldu kendini
Geldi kendine, uçurumdan düşerken...

Yaz sıcağında üşürken, kara kışta pişti genç adam.
İyiye kötüye güneş doğdu oysa gölgelerde kaldı hep.
Karanlıkta gezdi. Şans güldü mum buldu, yaktı mumunu.
Ayaz vurdu aniden. Şans; Hazırlamıştı bavulunu, çekti gitti...

Genç adam pek bir bitkindi. Sevgi vardı ancak aç dolaştı,
Karmaşıktı hisleri. Neşeli içten gülerken durgunluğun gelişleri,
Mutluluğun gidişleri, aşkla nefretin alışverişleri...

Çok acıklı be, genç adam! Geç bu işleri, çilekeş görme kendini,
Dört dörtlük değilsin, sen meleksin ancak bil ki her melekte bir tilki,
Umutlar... Evet bitikti belki ama kimin umutları asgari değil ki?

BEN KURAMSALIMDIR

Mehmet Cahit Yıldız 11/TM A





Dünya tımarhanesinde raporsuz bir deliyim,
Şelalenin kenarında serap gören bedeviyim.
Hiç yetinmedim, daha fazla istedim, sanmıştım ki ebediyim;
Yok oldu hayallerim...


Annemin balkondan sarkıttığı bir ekmek sepetiyim,
Sağıma soluma çarparken saniyelerle zemine indim.
Kardeşimin sıkıştırıp patlattığı pet şişeyim,
Yalanlarla nişanlandım, dürüstlükle geçimsizim.





Bardağı dolduran gözyaşımda çözeldi gülüşlerim,
Pişen yatağımda kıvranırken buharlaştı düşlerim,
Sonun başında bu hayat, şimdi bayat, son bulurken sözlerim;
Yüzümde meymenet yok, yoğunlaştı gözlerim...


Hüzün yüzümü felç ederken,
Üzüm yüzüme bakıp kararır.
Kulağıma sevgi fısıldarsan,
Yüzüm gözüm aydınlanır.



Her kim bunu okursa,
Ben karamsar insanım sanır.
Duruma göre değişir her şey;
Ben kuramsalımdır...

HER ŞEYSİN

CANSU ÖNEM



Kavgam da sensin benim
Barışım da
Bütün tezatlarım
Bütün mecazlarım
Kelime anlamımsın…
Soyuttum senden önce
Elimden tuttun hayatın somut yanında buluştuk
Hayal kahvesinde kahvaltı edip, sevgilerde uyuduk
Cümlelerimin bütün olumlu yanları hep sendendi
Gidişlerin hayatımın eksiltili yanları…
Ve sen benim kimselere anlatamadığım gizli öznem,
Beni kızdırdığında tatlı ünlemlerimsin
Seni tarifsiz sevinçlerime ortak ediyorum
Hayatımın virgülüsün sonsuz ol diye…
Tırnak içinde hep senin adın büyük harflerle
Ardından söylenmemiş bütün sözlerimin son heceleri…
İmkânsızsa bir cümlede eğer yüklemi atmak
O zaman üç nokta ol sen benim bütün süreçlerimde…
Güneşe dayanan merdiven ol
Edebi olsun merdivenden çıkışımız
Bütün soru cümlelerimiz güneşte kalsın
Hayatımın gerçek anlamısın desem de inanma
Hayat ayrıntılarda çoğu zaman
Yan anlamlarımsın sen benim…
Düz cümleler kursak da çoğu kez birbirimize…
Birleşik cümlelerde mutluyuz şimdi
Sen, ben, hayat ise nesne...

ULU ÖNDER

Cansu Doğan
11TM/B



Ey Türk Milleti!
Benim milletim!
Dinliyor musun beni?
Bak neler öğrendim?
1. Dünya Savaşı'ndan sonra,
Düşmanlar yurdumuzu parçalıyordu
Padişah eli, kolu bağlı öylece duruyordu.
Hangi yürek dayanır buna?
Vatan elden çıkmış gidiyor.
Bir tek dur diyen yok,
Ulu Ata'mdan başka.
O çıkıp vatanı kurtarmasa,
Şimdi halimiz ne olurdu?
O bir ordu kurdu,
Attı rütbesini üzerinden,
Ver elini Samsun, dedi.
Toplantılar yaptı, kongreler topladı.
Vatanın durumunu tüm millete anlattı.
Tüm vatanseverler
Kalbi vatan sevgisiyle yananlar
Aynı Mustafa Kemal gibi
Koşuştular durmadan.
Mustafa Kemal
Ulu Önder!
Düşmana karşı geldi.
Padişaha karşı geldi.
Ama asla yılmadı!
Hepsini yere serdi.
Ne oldu sonunda?
Ne oldu o düşmanın hali?
Topraklarımızı paylaşırken
Halimize gülüyorlardı.
Şimdi gülme sırası bizde.
Şimdi sevinme sırası bizde.
Vatanımız var, milletimiz var,
Koskoca Cumhuriyetimiz var.
İşte dopdolu 83 yıl bitirdik.
Şimdi 84. yıl.
Göğsümüz gururla dolu.
Yolumuz Ata'mızın yolu.
Cumhuriyet sönmeyecek
Ata'm sen rahat uyu!

ALACAĞIN NE KALDI?

İpek 11 SOSA




İzmir!
Alacağın ne kaldı benden?
Önce benliğimi…
Sonra sevgimi…
Şimdi de hayallerimi aldın elimden.
Kıymet bildim, yürekten sevdim
Suçlu oldum.
Cezamı gecelere bıraktın
Her güneşin batışında
Yüreğimi hüzünlerle kapladın…
Sabahları bir kalp ağrısıyla uyandım
Gözlerimde de yaşlarım
Söylesene İzmir!
Neden bunları yaptın?
Sevdalar bambaşka buralarda derdim
Baharımda kışı yaşattın
Taşına toprağına hayrandım
Yalnızlığımla sevdamla sana sığındım
Sahillerine gider yıldızları sayardım
Kimse değil, sendin en iyi sırdaşım…
Sen de mi beni yalnız bıraktın?

SÖYLEYİN YILDIZLAR

Cansu DOĞAN
11TM/B


Olmasın istiyorum, sabah olmasın.
Sabah olursa eğer,
Rüyalarım sona erer.
Sorarım size yıldızlar,
Beni sizden başka kim anlar.
Söyleyin yıldızlar güneşe;
Doğmasın, inmesin ışıkları yere.
Gerçekte olmuyor,
Bari rüyalarımda kavuşayım sevgilime.