26 Aralık 2007 Çarşamba

BEN KURAMSALIMDIR

Mehmet Cahit Yıldız 11/TM A





Dünya tımarhanesinde raporsuz bir deliyim,
Şelalenin kenarında serap gören bedeviyim.
Hiç yetinmedim, daha fazla istedim, sanmıştım ki ebediyim;
Yok oldu hayallerim...


Annemin balkondan sarkıttığı bir ekmek sepetiyim,
Sağıma soluma çarparken saniyelerle zemine indim.
Kardeşimin sıkıştırıp patlattığı pet şişeyim,
Yalanlarla nişanlandım, dürüstlükle geçimsizim.





Bardağı dolduran gözyaşımda çözeldi gülüşlerim,
Pişen yatağımda kıvranırken buharlaştı düşlerim,
Sonun başında bu hayat, şimdi bayat, son bulurken sözlerim;
Yüzümde meymenet yok, yoğunlaştı gözlerim...


Hüzün yüzümü felç ederken,
Üzüm yüzüme bakıp kararır.
Kulağıma sevgi fısıldarsan,
Yüzüm gözüm aydınlanır.



Her kim bunu okursa,
Ben karamsar insanım sanır.
Duruma göre değişir her şey;
Ben kuramsalımdır...

1 yorum:

sevim dedi ki...

caitim yakmış gemişsin ya(: ellerine saglık...

geliştirmelisin kendini sen de yetenek var=)